“Alsof iemand me heel hard met een honkbalknuppel tegen m’n hoofd sloeg. Zo voelde het toen ik in 2019 hoorde dat ik tumoren had in mijn lymfeklieren bij mijn borst en achter mijn borstbeen. Het was de tweede keer: eind 2011 kreeg ik borstkanker. Toen maakte ik het hele rataplan al mee, inclusief een borstamputatie en de plaatsing van een prothese. Ik had al gemerkt dat er rond de prothese iets veranderd was, die borst was warm en zag er anders uit. Maar hier had ik niet op gerekend. Het balletje ging weer opnieuw rollen.
Na chemo ben ik 23 keer bij Maastro geweest voor bestraling. De protonentherapie was voor mij beter omdat de tumoren dicht bij mijn hart zaten: deze bestraling is preciezer en de dosering hoger. Ik vind het een fijne plek met lieve mensen. Je bent niet ‘nummer 3 van 10 uur’, en je voelt de rust. Ik dacht ‘die bestraling, dat doe ik wel even’. Maar het was pittig. Ik werd ontzettend moe. Overdag rustte ik veel, zodat ik ’s avonds wél met ons gezin aan tafel kon zitten om te eten. Dat wilde ik per se, die tijd met mijn gezin is me heilig.
Inmiddels zit alles erop en heb ik mijn laatste controle bij Maastro gehad. Ik kan weer werken, pak mijn sociale leven op en ik zie de toekomst weer positief in. Wel geldt voor mij het motto ‘luister naar je lichaam en blijf in beweging’. Echt, doe dat. Veel mensen zijn altijd maar druk en vergeten hun rust te pakken, terwijl dat zo belangrijk is. Je lichaam is alles.”