“Eind vorig jaar kon ik niet meer goed op adem komen tijdens het sporten. Ik dacht meteen ’t zit in mijn longen’. Mijn vader had ook longkanker. In december kreeg ik de diagnose: longkanker met tumoren in beide longen. Zo ging ik van elke dag naar de sportschool naar elke dag naar de bestraling én chemo.
Rechts zit de tumor, dicht bij mijn hart, daarom stuurde de radiologe me naar Maastricht. Daar bestralen ze met een nieuwe bestralingstechniek. Als ik nu de scans zie, ben ik zó blij dat ik protonentherapie heb gehad. Links is ‘normaal’ bestraald en heeft veel meer bestralingsschade dan rechts.
Hoe het gaat? Ik ben in het traject gestapt met humor en ik blijf positief. Als ik sport, draag ik vaak een shirt met de tekst cancer is an asshole. Voor mij is het geen taboe, iedereen met een lijf kan kanker krijgen. Daarom zet ik me ook in om geld op te halen voor kankerbehandelingen en -onderzoek. Voorheen liep ik hard, nu wandel ik veel en zamel ik geld in tijdens loop-events.
Natuurlijk heb ik wel eens een moment van 'why me?'. Dan ga ik onder de douche staan, jank het van me af, en daarna kan ik weer door met mijn leven. Ik onderga nu immuuntherapie: mijn maandelijkse bezoek aan de cocktailbar, zoals ik dat noem. En ik zit de rest van mijn leven vast aan scans en controles. Maar hé, ik ben er nog! Mij krijgen ze niet zomaar klein. Dezelfde positiviteit vond ik bij Maastro. Er is daar tijd voor een lolletje en ruimte voor al je vragen. Bij Maastro voel ik me mens. Ik gaf de dames van de receptie een lijstje met een spreuk: 'think like a proton, always positive'. Dat is mijn manier, ik ga door.”